ความรู้สึกผมหลังวิ่งเสร็จคือ
1. เจ็บครับ! 555 เจ็บที่โคนขาหนีบหน้าขวา ทำให้ก้าววิ่งไม่ได้ตั้งแต่กม.34 แต่เดินได้เพราะใช้กล้ามเนื้อคนละส่วน เดินยาวยังกับคูลดาวน์ (อิจฉามั้ย? เดินบนหาดทรายขาวสะอาดตั้ง3โล)
2. เจ็บใจว่าน่าจะทำได้ตามเป้า เพราะก่อนหน้านั้นทำได้ตามแผนหมดแล้ว ทั้งการวิ่งเพซธรรมชาติ การแวะดื่มน้ำ การกินเจล การวางเท้าวิ่ง แต่..พลาด! ร้องไห้คนเดียวแมร่งเลย
3. รู้สึกว่าเป็นสนามที่ไม่ยาก ขาแรงไม่เยอะ สามารถทำเวลาได้ และ มีสิทธิได้new PBนะ (ถึงแม้จะมีเนินช่วงออกจากจุดสตาร์ท/เส้นชัยบ้าง) นอกจากนี้ รถราก็น้อย ลาดยางใหม่ๆ วิ่งได้สบายๆ เออ…เค้ามีให้วิ่งบนหาดทรายขาวๆช่วง กม.36-39ด้วยแหล่ะ วิวสวยมาก
4. อยากขอบคุณน้องๆ ผู้จัดงาน (แบบว่าอยากกราบลงไปที่ไหล่แบบฮาๆ) คือ น้องๆทีม [%23FABmotion]#FABmotion ที่ใส่ใจรายละเอียดการจัดงาน
• ลองคิดดูนะ ระยะทางจากสนามบินมายังที่จัดงาน(อ.ขนอม) มันไกลกว่า60กม. แต่ใครหลงมางานไม่ถูกก็บร้าแระ เล่นปักป้ายงานถี่มาก (ยังกะหาเสียงเลือกตั้ง)
• จุดให้น้ำ ตรงจุดเป๊ะทุกๆ 2กม. แล้วพอเข้า กม.10 มีน้ำเกลือแร่เสริมตลอด ใครจะกินกล้วยก็มีให้กินเกือบทุกจุด เติมพลังงานและเกลือแร่กันไม่อั้น
• แม้บางช่วงของการวิ่งจะเหมือนวิ่งอยู่คนเดียว แต่มีป้ายบอกทางและบอกระยะเป็นระยะๆ แล้วก็มีstaffคอยขี่มอเตอร์ไซด์มาดูแล + เจ้าหน้าที่ตำรวจคอยอำนวยความสะดวกการจราจรตลอดเส้นทาง
• ปีนี้ พิเศษอีก! ได้วิ่งเข้าไปตรงโรงไฟฟ้าขนอม เค้าว่ากันว่า วันดีคืนดี เจ้าโลมาสีชมพูก็ว่ายมาอวดโฉม ณ ทะเลหน้าหาดโรงไฟฟ้า (ไอ้เรามัวแต่วิ่งๆๆ ไม่ได้ดู)
• BIBรุ่นใหม่ นอกจากเป็นtimechipในตัว ทำให้เช็คที่checkpointได้ง่ายแล้ว ยังเชื่อมกับfacebook ทำให้ใครๆก็รู้หมดว่า เราวิ่งถึงไหนแล้ว? เวลาดีอ่ะเปล่า?
• Uploadรูปไวจีจี ทำให้สายวันนี้มัวแต่ดูรูปแล้วไม่ได้งีบเฝ้าพระอินทร์)
• มีรถสองแถวคอยบริการแบบชัตเตอร์บัส วนไปรับส่งที่ที่พักของคนมาวิ่ง
• แล้วยังมีบริการพาคนไปรับส่งที่สนามบินนครศรีฯอีก โดยมีน้องสต๊าฟสาวสวยคอยดูแล (ขอline idไม่ทัน 555)
》แล้วได้บทเรียนอะไรมาบ้างล่ะ?
อย่างแรก…การซ้อมไม่ถึง ร่างกายก็ฟิตไม่ถึง (แต่บอกแบบนี้ไม่ใช่ให้ไปหาเรื่องซ้อมบ้าระห่ำนะ)
ต่อมา คือการรู้จักไม่ฝืนเมื่อร่างกายมันไม่ไหว ผมเดินกลับเข้าเส้นชัยครับ ก็รู้สึกแย่บ้าง แต่คุ้มกว่าฝืนจนบาดเจ็บ เจ็บไปแล้วก็ซ่อมยาก ใช้เวลา เสียตังค์เยอะ
การเรียนรู้เทคนิคการวิ่ง เช่น
• จะวิ่งบนหาดทรายไม่ให้ดูดแรง ต้องวิ่งบนทรายเปียกนะจ๊ะ รองเท้าเลอะนิดหน่อยเอง อย่าแคร์
• จะวิ่งขึ้นเนิน ให้ยกขาให้สูงอีกนิดแล้วตบเท้าลงไปที่พื้น แค่นี้เอง..ประหยัดแรง
• เวลาลงเนิน อย่าก้าวล้ำนำหน้าเยอะ เข่าพังและITBSอาจถามหา
อีกอย่าง คือ เห็นเองแล้วว่า 42.195 มันเป็นแบบนี้ จะได้กลับไปนั่งปรับแผนซ้อม แล้วซ้อมตามแผน บางเรื่องก็เก็บเอาไปปรึกษาโค้ชวิ่ง เช่น การคลายเส้นขณะวิ่งงานแข่ง, การปรับแผนซ้อม เป็นต้น
การกินเจลก็เป็นอีกประเด็นที่หายสงสัยแล้ว ผมเอาเจลแบบ100ml.มาด้วย โดยแบ่งการกินที่ 10-20-30กม. ได้ผลดี แรงไม่ตก คือถ้าไม่เจ็บผมจะวิ่งเข้าป้ายไม่น่าเกิน4.30ชั่วโมง (แรงเหลือจริงๆครับ) เวลากินเสร็จก็จิบน้ำเปล่าด้วยนะ เพราะของพวกนี้มันหวานมาก
เพื่อนๆ ที่อยากบรรลุ42.195 ผมเชียร์นะครับ และขออย่าไปกลัวมัน ระหว่างวิ่งและวิ่งเสร็จผมไม่รู้สึกกลัวเลยครับกับระยะทางนี้ แล้วถ้าวิ่งด้วยเพซธรรมชาติของตัวเองละก็ มันจะไม่เปลืองแรงมากนัก แถมยังได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง อยู่กับเท้า, ลมหายใจ และ ความคิดที่มีชื่อว่า “วินัย” ในการวิ่งไม่ไม่หยุดและไม่ยอมแพ้
ผมเชื่ออย่างนี้ และเชื่อว่า42กม.ครั้งต่อไปมันจะดีกว่าเดิม ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆมากกว่าเดิม และ สนุกมากกว่าเดิม
ลองดูสิครับเพื่อนๆ
ปล. หลังวิ่งเสร็จ ผมเล่าให้พี่ป๊อก(อิทธิพล สมุทรทอง)ทราบ แกบอกให้เรียนรู้แล้วเอาใหม่ แล้วแกอยากให้เชิญชวนเพื่อนๆมาวิ่งกัน จะได้ฟิตและบรรลุการวิ่งมาราธอนไปด้วยกัน อ่ะ..ชวนเชิญแล้วนะจ๊ะ
Caption: ณ จุดกลับตัวยังสนุกลั้ลลาอยู่หน้าหาดเลย
Credit photo:
https://www.facebook.com/KhanomMarathon/
หมายเหตุ: เห็นน้องๆ [%23FABmotion]#FABmotion จะไปจัดงานวิ่งมาราธอนที่เมืองฮอยอัน เวียดนาม เผื่อใครสนใจก็ลองถามไถ่กันนะครับ ผมเองก็อยากไปนะ เพราะอยากไปป่วนคู่รักนักวิ่งในทีมอ่ะ 555
โจ #บียอนด์
#TeamBeyond #GoTogether
ที่มา : http://www.teambeyondsport.com/good-lesson-kanom-marathon/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น