Longyoung Run
9 ชม. ·
นักวิ่งแลกมาด้วยอะไร ?!?
กว่าจะวิ่งได้ 5k 10k 21k หรือ 42k
ภาพวิ่ง เหรียญรางวัล 👈 สิ่งที่คนอื่นเห็น แค่ผิวๆ
.
ใครจะรู้ว่าแท้จริงนั้น พวกเราต้องผ่านอะไรมาบ้าง
ร่างกาย จิตใจ วินัย อุปกรณ์
4 ส่วนที่นักวิ่งทุกคนต้องแลกมา
.
💓 แลกด้วยร่างกาย (หายใจได้ ก็ทำได้)
กว่าเราจะเห็นมนุษย์อีกเผ่าพันธุ์เค้าวิ่งฉิวๆ
พวกเขาและเธอกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เอวคอด สะโพกแน่นเปรี๊ยะ
หน้าท้องแบนราบ ต้นขากระชับ เรานึกอยากเป็นอย่างนั้นบ้าง
เราก็เริ่มเชิดหน้าเดิน และค่อยๆเร่งฝีเท้าขึ้นจนกลายเป็นวิ่ง
เหนื่อยใจจะขาด เมื่อยล้าจนสุดจะทน
มันคือการทรมานร่างดีๆ นี่เอง
สองเดือนผ่านไป เราวิ่ง 5 กิโลได้ ปราบปลื้มสุดๆ
น้ำตาไหลที่เคี่ยวเข็ญร่าง ที่ทำให้ตัวเองเหนื่อย !
ให้เมื่อย ! ให้เจ็บ ! ทั้งหมดก็สะสมกล้ามเนื้อพละกำลัง
หัวใจที่แข็งแรง ถึงวิ่งไปหอบไป แต่เราหายใจได้ เราก็วิ่งได้
.
💓 แลกด้วยจิตใจ (เริ่มต้นไม่ยาก หากมีใจและกล้าพอ)
บางเวลามารร้ายในตัวเรามักจะถามว่า
ทำไมยอมเสียเงินไปลงงานวิ่ง 5โล 10โลให้ตัวเองเหนื่อยทำไมวะ
รักแท้มักมีอุปสรรค ดังนั้นจึงเลิกรัก เอ้ยยย!!.. วิ่งมักมีอุปสรรค
การวิ่งนั้น ฟ้าไม่ได้ลิขิต ต้องทำเอาเอง ทำเท่าไหร่ได้เท่านั้น
วิ่งๆ หยุดๆ ท้อแท้ เบื่อหน่าย ขี้เกียจตื่น
อดทนต่อความเมื่อยล้า
นักวิ่งสมัครเล่นอย่างเรา เลยต้องหาแรงบันดาลใจ
ไปดูกล้ามสวยๆ ที่สวนสาธารณะบ้าง
หรือสาวขายาว ขาวอวบ ผู้มาเดินเล่นบ้าง
และเราก็เริ่มวิ่งอีกครั้ง เป็นความพยายามครั้งที่... เท่าไหร่
โอยนับไม่ไหว เป็นไปได้สูงที่จะแพ้อีก แต่ก็ลองสู้อีกสักตั้ง
นักวิ่งเป็นง่าย หายง่าย
หากไม่มีใจจริงๆ ก็แค่ได้วิ่ง แล้วหายไป
.
💓 แลกด้วยวินัย (ค่อยๆไป แต่ไม่หยุด)
นักวิ่งผู้มีแรงน้อยอย่างเรา พยายามตื่นเช้าตรู่
ไม่ง่ายเลยกว่าจะวิ่งได้สักโลสองโล แต่ไม่ยากเกิน
ทุกวันเราบอกตัวเองว่าต้องวิ่งให้ไกลกว่าเมื่อวาน
อาจเว้นช่วงบ้าง แต่ก็สม่ำเสมอ จัดสรรเวลา เช้าบ้างเย็นบ้าง
แลกเวลาสังสรรค์มาเป็นวิ่ง วิ่งเดิมๆ ซ้ำๆ
ค่อยๆก้าวไป ไม่รีบ ไม่เร่ง รักษาฝีเท้าของตัวเอง
หลบให้กับขาแรงที่แซง และเราถูกแซงเสมอ
วิ่งช้าแต่ก็วิ่งนะ
.
💓 แลกด้วย อุปกรณ์ และเพื่อนเดิน (มาไกลยังไปต่อ)
ทุกก้าวเรามีรองเท้าคู่ใจ เคี่ยวกรําพาเราจนรองเท้าสึก
พร้อมกับผิวสีแทน แก๊งค์เพื่อนวิ่งใหญ่ขึ้น
รองเท้ามากขึ้น ราวกับมีแรงดึงดูดซึ่งกันและกัน
มิตรภาพแน่นแฟ้น งานวิ่งก็ไม่ได้มีแค่วิ่งจบ
เหงื่อซก เหนื่อย รับเหรียญ แล้วกลับบ้านนอน..
จำโมเมนต์ที่ก้าวข้ามเส้นชัยงานวิ่งแรกได้ใช่ไหม
รองเท้าคู่เก่าๆ กางมือเข้าเส้นชัยหมือนกูลิโกะ
ราวกับว่า เราได้แชมป์ มันรู้สึกประมาณนั้นเลยอะ
ความสำเร็จนั้นมันมอบความสุขให้เรา
แบบจะหาอะไรเทียบได้ยาก มันฟิน
การพาตัวเองมายืนหน้าเส้นสตาร์ทว่ายากแล้ว
การพาตัวเองถึงเส้นชัยยิ่งยากกว่า
.
บางคนวิ่งเพื่อ .. สุขภาพ
บางคนวิ่งเพื่อ .. ความฝัน
บางคนวิ่งเพื่อ .. หนีอดีต
บางคนวิ่งเพื่อ .. สร้างอนาคต
มาราธอนไม่มีทางลัด อยากจบต้องซ้อม
โดยเฉพาะระยะ Half และ Full ต้องหมั่นขยันซ้อม
ค่อยๆหยอดกระปุก สะสมชั่วโมงบิน
สะสมความแข็งแรงกล้ามเนื้อและร่างกาย
.
แค่เอนโดฟินน์จากการออกกำลังกายธรรมดา
ก็ทำให้คุณมีความสุขแล้ว
.
มาวิ่งกันนะคะ
#คุยกันเบาๆวันเสาร์
#แอดมินมีเรื่องมาเล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น