คนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่า นักวิ่งถนนที่ฝีเท้าจัดๆ จะสามารถสลัดรองเท้าวิ่งถนน มาใส่รองเท้าเทรล แล้วจะวิ่งปร๋อได้เหมือนเดิม มันไม่ง่ายเช่นนั้นนะครับ เราจะเห็นกันได้บ่อยๆครับ ว่านักวิ่งเจ้าถนน พอมาเจอเทรล ก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน เหมือนกับเด็กหัดเล่นสเก็ตน้ำแข็งเลย
การเตรียมร่างกายให้พร้อม รองรับความตึงเครียดจากการวิ่งเทรล เป็นสิ่งจำเป็นที่สุด สิ่งนี้จะทำให้คุณเป็นนักวิ่งที่แข็งแกร่ง สามารถฝ่าฟันอุปสรรคบนเส้นทางวิ่งได้หมด ต้องสร้างกล้ามเนื้อขาและกล้ามเนื้อหน้าท้อง เพราะจะช่วยลดการบาดเจ็บได้ แถมยังเพิ่มความแข็งแรง และยืดอายุการเป็นนักวิ่งได้อีกยาวนานด้วย บนเส้นทางวิ่งที่นุ่ม และมีพื้นผิวที่หลากหลายนั้น ไม่ได้เพียงแค่ทำให้เราต้องใช้กล้ามเนื้อมากขึ้น แต่มันจะเป็นตัวบังคับให้เราต้องใช้กล้ามเนื้อที่แตกต่างกันไปในหลากหลายรูปแบบ ทำให้เราได้รับบาดเจ็บน้อยลง ซึ่งต่างกับการวิ่งซ้ำๆบนถนนคอนกรีต
โดยปกตินักวิ่งถนนระดับแนวหน้า มักดูคล้ายๆกัน คือ ขายาว ไขมันน้อย ร่างกายท่อนบนราวกับเด็กห้าขวบ จะต่างกับนักวิ่งเทรลมาก นักวิ่งเทรลจะมีรูปร่างแตกต่างหลากหลายขนาด โดยเฉพาะนักวิ่งระดับอัลตร้า ความแข็งแกร่งมีบทบาทที่สำคัญสำหรับการวิ่งขึ้นเขาขึ้นเนิน ดังนั้นน้ำหนักตัวเบา ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเสมอไป
การวิ่งเทรลไม่ใช่เพียงแค่สร้างร่างกายให้แข็งแรงเท่านั้น แต่จะต้องเตรียมปรับสภาวะจิตใจที่มีความแตกต่างกันออกไป ถ้าคุณเป็นพวกหลงไหลการกำหนดความเร็วแบบแน่นอนในแต่ละกิโลเมตรแล้วละก็ คุณย่อมจะรู้สึกผิดหวังยามที่จะต้องวิ่งไปเจอแอ่งน้ำขวางหน้าอยู่ที่กิโลเมตรที่สอง แต่ถ้าใจคุณยอมรับได้ว่า การวิ่งเทรลย่อมต้องพร้อมที่จะเจออุปสรรคต่างๆ คุณเริ่มจะได้เปรียบไปอีกขึ้นหนึ่งแล้ว แทนที่จะคอยนึกถึงแต่ความยากลำบากของแต่ละก้าว คุณควรจะเปลี่ยนไปมองข้างหน้าทีละ 400 เมตร การมองไปข้างหน้าพร้อมกับการแตะพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า สมองของคุณจะใช้เวลาไม่นานที่จะประมวลผลข้อมูลไปล่วงหน้าก่อนที่คุณจะรู้ตัวเสียอีก เพราะสมองจะรับรู้ว่า รากไม้อยู่ไหน หินก้อนนั้นจะเขยื้อนไหมถ้าไปเหยียบเข้า แล้วคุณจะรู้ว่าคุณไม่ได้กังวลใจ หรือเครียดกับการวิ่งเลย แต่กลับทำให้คุณลืมไปเลยว่าร่างกายคุณแทบจะรับไม่ไหวแล้ว ถ้าใจคุณผ่อนคลาย ก็สามารถส่งผ่านไปที่ขาให้สบายตามไปด้วยเช่นกัน
.....สุคีริน ทวีสุข ทีมเวโลเช่
ที่มา : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10207722822258100&set=gm.468734659980064&type=3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น